Historia

Gdy zrodziła się nadzieja na odzyskanie przez Polskę niepodległości, spółdzielnie kredytowe włączyły się w działalność patriotyczną i niepodległościową, a ich działacze wnieśli później znaczący wkład w budowanie zrębów państwowości Drugiej Rzeczypospolitej.

W niepodległej Polsce spółdzielczość bankowa stała się ważnym elementem życia gospodarczego. Działające w latach międzywojennych spółdzielnie kredytowe musiały sprostać wielu wyzwaniom tamtego czasu - między innymi hiperinflacji, szczególnie dotkliwej  przed rokiem 1924, oraz wielkiemu kryzysowi ekonomicznemu lat trzydziestych. Uwarunkowania te znalazły odbicie w działalności limanowskiego Towarzystwa Zaliczkowego i Ochrony Własności Ziemskiej. Dokumenty, które przetrwały do naszych czasów świadczą o tym, że nawet w latach kryzysowych spółdzielcy radzili sobie nie najgorzej. W roku 1928, który uznano za wyjątkowo pomyślny, podwojono oszczędności i pożyczki, a ilość członków zwiększyła się z 929 do 1092. W tym czasie wiele uwagi poświęcano także propagowaniu oszczędzania wśród dzieci i młodzieży poprzez Szkolne Kasy Oszczędności.

Cel działalności Towarzystwa Zaliczkowego określono w tych latach w jednym, zwięzłym punkcie: 'Podniesienie zarobku lub gospodarstwa członków przez prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa bankowego, ochrona członków przed wywłaszczeniem i zrujnowaniem poprzez udzielanie członkom kredytu.' Działacze gospodarczy związani z Towarzystwem Zaliczkowym uważali, że biedny, rolniczy powiat limanowski o dużej ilości bardzo małych gospodarstw rolnych, nie będzie mógł się rozwijać bez kredytów na inwestycje związane z zakładaniem nowoczesnych sadów i pastwisk oraz bez rozbudowy bazy letniskowej na wsi. Przez cały okres międzywojenny większość członków Towarzystwa Zaliczkowego (powyżej 90 procent) stanowili właściciele gospodarstw rolnych.

Podczas okupacji Bank Spółdzielczy w Limanowej wydatnie wspierał ludność, która na skutek prześladowań okupanta oraz działań wojennych znalazła się w ciężkim położeniu, a wielu pracowników i działaczy spółdzielczych było zaangażowanych w działalność konspiracyjną.

Pierwsze pięć powojennych lat (1945-1949) było okresem odbudowy polskiej spółdzielczości bankowej. W tym czasie limanowski Bank Spółdzielczy umocnił się dzięki temu, że w roku 1949  przyłączyły się do niego Kasy Stefczyka z Łososiny Górnej i Męciny. Nowe władze państwowe deklarowały wspieranie  ruchu spółdzielczego, ale już na początku lat pięćdziesiątych okazało się, że te obietnice zaczęły rozmijać się z rzeczywistością.

W następnych trzech dziesięcioleciach zasady i formy działalności spółdzielczych instytucji kredytowych zmieniały się wielokrotnie, przy czym najczęściej przy ich projektowaniu nie liczono się z wolą spółdzielców. W roku 1950, na mocy wcześniejszego dekretu o reformie bankowej, Banki Spółdzielcze przekształcone zostały w Gminne Kasy Spółdzielcze. Po tej zmianie starano się ograniczać ich samodzielność i samorządność wynikające z istoty spółdzielczości. W wielu sprawach decydował obecny na zebraniach władz banku 'czynnik polityczny'. Nic więc dziwnego, że pod ówczesnymi decyzjami dotyczącymi przydziału kredytów znajdujemy zdanie: 'Komisja stwierdziła, że rozdział kredytów w oparciu o walkę klasową prowadzony jest prawidłowo'.


Sytuacja uległa zmianie dopiero po przemianach politycznych roku 1956. Gminne Kasy Spółdzielcze przemianowano na Kasy Spółdzielcze i opracowano nowy wzorcowy statut, rozszerzający dotychczasowe uprawnienia spółdzielczych organów samorządowych oraz zwiększający wpływ członków kas spółdzielczych. Korzystając z możliwości jakie dawała nowa ustawa o spółdzielniach, w roku 1961 limanowskiej Kasie Spółdzielczej przywrócono tradycyjną nazwę - Bank Spółdzielczy.

Kolejna reforma bankowości spółdzielczej objęła lata 1975 - 1989. Bank Spółdzielczy w  Limanowej przejął wówczas agendy likwidowanego Banku Rolnego. Wtedy też powstał Bank Gospodarki Żywnościowej, będący centralą rewizyjną, finansową i organizacyjną dla banków spółdzielczych. Reforma ta ponownie ograniczyła rolę samorządu w spółdzielczych instytucjach kredytowych. Mimo to Bank Spółdzielczy w Limanowej radził sobie dobrze;
w tym okresie osiągnął on określony przez Komisję Nadzoru Bankowego wymagany limit funduszy własnych, a w roku 1988 rozpoczęto budowę nowej siedziby Banku przy limanowskiem rynku.

Transformacja polskiej gospodarki po roku 1990 stała się czynnikiem wymuszającym kolejne zmiany w spółdzielczym sektorze bankowym. Z chwilą, gdy BGŻ przestał spełniać rolę centralnego związku spółdzielczego, zaczęły powstawać oddolnie nowe struktury zrzeszające banki spółdzielcze. Bank Spółdzielczy w Limanowej stał się członkiem Banku Unii Gospodarczej SA w Warszawie. Był to czas istotnych przemian, pozwalających powrócić do idei i praktyki  spółdzielczości bankowej.

Bank Spółdzielczy w Limanowej idzie z duchem czasu, wprowadzając najnowsze rozwiązania w dziedzinie obsługi klienta.

Sieć bankomatów zapewnia łatwy dostęp do gotówki o każdej porze, a dzięki systemowi bankowości internetowej klienci mają wgląd w swe finanse przez 24 godziny na dobę i mogą bardzo szybko dokonywać wszelkich operacji finansowych. Wzrost wykorzystania narzędzi informatycznych ma ułatwić i przyspieszyć  korzystanie z usług bankowych oraz przyciągnąć młodych klientów.